Z listu św. Jakuba
Jak kiedyś Chrystus z wielką troską odwiedzał chorych, by podnosić ich na duchu i uzdrawiać, tak obecnie przychodzi w osobie kapłanów, aby chorego umocnić, przebaczyć i przygarnąć.
W Liście św. Jakuba czytamy:
Choruje ktoś wśród was? Niech sprowadzi kapłanów Kościoła, by się modlili nad nim i namaścili go olejem w imię Pana. A modlitwa pełna wiary będzie dla chorego ratunkiem i Pan go podźwignie, a jeśliby popełnił grzechy, będą mu odpuszczone (Jk 5,14).
Sakrament namaszczenia chorych winno się przyjmować wtedy, gdy życie chrześcijanina jest poważnie zagrożone z powodu choroby lub starości.
Przed przyjściem kapłana trzeba przegotować pokój chorego. Ustawić stół nakryć obrusem, najlepiej białym, Na stole postawić krzyż i dwie świece, naczynie z wodą święconą i kropidło lub gałązkę nadającą się do kropienia; talerzyk z tamponem waty dla otarcia palców z oleju świętego; może też być nieco soli tub plasterek cytryny. Po przyjściu kapłan składa Najświętszy Sakrament na stole.
Sakramentu chorych udziela się przez włożeni ręki na głowę chorego, namaszczenie czoła i dłoni olejem chorych, z wypowiedzeniem formuły sakramentu:
Przez to święte namaszczenie niech Pan w swoim nieskończonym miłosierdziu wspomoże ciebie łaską Ducha Świętego.
W.: Amen.
Pan, który odpuszcza ci grzechy, niech cię wybawi i łaskawie podźwignie.
W.: Amen.
Sakrament chorych jednoczy chorego z męką Chrystusa dla jego dobra oraz całego Kościoła; umacnia i pomaga w znoszeniu, cierpień związanych z chorobą czy starością w duchu chrześcijańskim; daje przebaczenie grzechów, gdy chory z powodu zbytniego osłabienia nie mógł otrzymać go w sakramencie pokuty; przywraca zdrowie, gdy jest niezbędne do zbawienia duszy; przygotowuje na przejście do życia wiecznego.