Parafia św. Józefa Robotnika w Katowicach-Józefowcu

NA ŻYWO Z NASZEGO KOŚCIOŁA

Oświadczenie Delegata KEP ds. ochrony dzieci i młodzieży

po filmie „Zabawa w chowanego”

Film „Zabawa w chowanego”, który obejrzałem, ukazuje, że nie dochowano obowiązujących w Kościele standardów ochrony dzieci i młodzieży. Mam na myśli sposób traktowania osób pokrzywdzonych i ich rodzin, brak podjęcia odpowiednich działań w wyniku otrzymanych informacji o wykorzystywaniu seksualnym dzieci przez księdza, czyli niewypełnienie obowiązków nałożonych na przełożonego przez prawo kościelne.

Każda prawdopodobna wiadomość o wykorzystaniu seksualnym osoby małoletniej przez księdza, która wpływa do biskupa lub do kurii, musi być w Kościele uznana za zawiadomienie zobowiązujące do wszczęcia dochodzenia kanonicznego oraz do ograniczenia duchownego w czynnościach. Niedopuszczalne jest przesuwanie podejrzanego księdza do miejsca, w którym może mieć jakikolwiek kontakt z dziećmi.

Ze względu na przedstawione w filmie informacje, jako Delegat Episkopatu Polski ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży, zwracam się poprzez Nuncjaturę do Stolicy Apostolskiej o wszczęcie postępowania nakazanego przez motu proprio papieża Franciszka dotyczącego zaniechania wymaganego prawem działania.

Dziękuję osobom pokrzywdzonym, które decydują się opowiedzieć o doznanej krzywdzie. Apeluję, aby każdy, kto posiada wiedzę o wykorzystaniu seksualnym osoby małoletniej, pamiętał, że jest zobowiązany w sumieniu – i przepisami prawa – do złożenia zawiadomienia. Proszę księży, siostry zakonne, rodziców i wychowawców o to, by nie kierowali się fałszywą logiką troski o Kościół, skutkującą ukrywaniem sprawców przestępstw seksualnych.

Z bólem słyszę o cierpieniu każdej osoby pokrzywdzonej przez duchownego. Jest to zawsze wynik nadużycia zaufania, jakim obdarzony jest przedstawiciel Kościoła. Dlatego każda osoba pokrzywdzona powinna szybko uzyskać ze strony biskupa natychmiastową ofertę pomocy psychologicznej, duszpasterskiej i prawnej, z której mogłaby skorzystać, jeżeli będzie tym zainteresowana. Jest to podstawowy wyraz solidarności i odpowiedzialności Kościoła.

Chcę równocześnie podkreślić, że zasadę współpracy między prokuraturą a Kościołem w celu ochrony osób małoletnich i ukarania sprawców uważam za rzecz potrzebną i dobrą. Taka obustronna współpraca musi być zawsze prowadzona w sposób przejrzysty i uczciwy, z zachowaniem wszystkich procedur. Dzięki niej nie tylko prokuratura otrzymuje potrzebne informacje od Kościoła, ale także instytucje kościelne mogą otrzymać dostęp do wyników postępowania dowodowego prowadzonego przez organy ścigania. Umożliwia to unikanie kilkukrotnego przesłuchiwania osób pokrzywdzonych oraz pozwala sprawniej i bardziej efektywnie prowadzić postępowanie kanoniczne.

Historie z filmu nie są prawdą o zdecydowanej większości księży. Nie możemy pozwolić na to, by skandaliczne przypadki przekreśliły dobro, które jest w Kościele. W zdecydowanej większości księża i siostry zakonne to ludzie z powołaniem, sumiennie wypełniający swoje obowiązki. Nie ma wśród duchownych miejsca dla osób wykorzystujących seksualnie małoletnich. Nie ma zgody na ukrywanie ich przestępstw. Ścigamy sprawców również po to, by stanąć po stronie dobrych księży i wraz z nimi pomagać wszystkim wiernym w odkrywaniu Bożej miłości.

+ Wojciech Polak

Arcybiskup Metropolita Gnieźnieński, Prymas Polski

Delegat KEP ds. Ochrony Dzieci i Młodzieży

Gniezno, 16 maja 2020 r.

Ks. Krzysztof Kasza

Refleksje

https://drive.google.com/open?id=1FwcHV0tCfXhkS6IL9gnCt2Z3jaxUD0hx

SŁOWO METROPOLITY KATOWICKIEGO

W ZWIĄZKU ZE ŚWIĘCENIAMI PREZBITERATU I METROPOLITALNYM ŚWIĘTEM RODZINY

Drodzy Diecezjanie!

Obecna sytuacja epidemiologiczna zmieniła całkowicie nasze codzienne życie
i pokrzyżowała wiele planów duszpasterskich. „Nowa normalność” każe szukać nowych rozwiązań, dzięki którym choć po części będzie można zrealizować zaplanowane wydarzenia i odnaleźć się w zaistniałej rzeczywistości.

W najbliższą sobotę, 16 maja, o godz. 10 w katowickiej katedrze przeżywać będziemy uroczystość święceń prezbiteratu. Do ich przyjęcia przygotowuje się
3 diakonów. Polecam ich szczególnej modlitwie wiernych. Obowiązujące zasady i warunki sanitarne nie pozwalają na udział wszystkich chętnych diecezjan w uroczystej liturgii, podczas której archidiecezja katowicka wzbogaci się o nowych duszpasterzy. Zachęcam do łączności w modlitwie i uczestnictwa poprzez transmisję internetową i za pośrednictwem naszego Radia eM.

Proszę także o modlitwę za kleryków Wyższego Śląskiego Seminarium Duchownego oraz w intencji nowych powołań do wyłącznej służby Bożej. Pamiętajmy
o tegorocznych maturzystach, prosząc dla nich o Boże błogosławieństwo i światło Ducha Świętego na czas zdawanych egzaminów i rozeznawania życiowego powołania. Dziękuję kapłanom za ich posługę w tym niełatwym czasie, za obecność i dyspozycyjność dla parafian oraz podejmowane przez nich wirtualne inicjatywy duszpasterskie.

W tym roku odwołane zostały m.in. obchody dorocznego Metropolitalnego Święta Rodziny (MŚR), które w archidiecezji katowickiej inaugurowano świętowaniem jubileuszy małżeńskich w katedrze. Każdego roku na wspólnie przeżywanej Eucharystii gromadzili się małżonkowie, którzy dziękowali Bożej Opatrzności za uświęconą sakramentalnie miłość i wspólnie przeżyte lata. Hasłem tegorocznego Metropolitalnego Święta Rodziny miały być słowa: „Rodzina przestrzenią spotkania”. Chociaż z oczywistych powodów konieczna była rezygnacja z organizacji m.in. publicznych spotkań, konferencji i koncertów, to nadal istnieje możliwość odkrywania istoty i przesłania tego święta
w przestrzeni naszych rodzin, którą w dobie pandemii powinny dopełniać nade wszystko życzliwe relacje i wzajemne wsparcie. W czasie zagrożenia zdrowia i życia to właśnie rodzina przejmuje wiele funkcji i zadań, które na co dzień realizują instytucje, współodpowiedzialne za jej właściwy rozwój.

W liście intencyjnym dotyczącym tegorocznych obchodów MŚR wraz z Panią Prezydent Zabrza, która koordynuje organizację rodzinnego świętowania, podkreśliliśmy, że „w rodzinie spotykają się pokolenia, wymienia się doświadczenia, wzrasta się we wspólnym budowaniu świadomości i odpowiedzialności za siebie i za drugiego człowieka. Spotkanie to nawiązywanie relacji, to wzajemnie ubogacanie się
i wspieranie”. Ponieważ zmieniło się w ostatnich miesiącach nasze życie, to rodziny przejęły z dnia na dzień od szkoły zadanie kształcenia, a mieszkania stały się dla wielu miejscem zdalnego wykonywania pracy. Doświadczamy jak pojemne są nasze, nawet małe mieszkania w dużych blokach, gdzie na czterdziestu kilku metrach kwadratowych mieści się żłobek i szkoła; hotel i restauracja, plac zabaw, a nawet domowa kaplica. To dowód na to, że nie tyle mieszkanie, ile rodzina pozostaje fundamentalną przestrzenią spotkania z drugim człowiekiem i miejscem tworzenia wspólnoty z bliskimi, w tym
z Emmanuelem – Bogiem z nami.

Pomimo odwołania obchodów MŚR w niedzielę, 24 maja, o godz. 12 w katowickiej katedrze odprawię Mszę św. w intencji wszystkim małżeńskich jubilatów. Niestety, bez ich obecności. Połączy nas za to duchowo-modlitewna więź. Serdecznie więc zapraszam Szanownych Małżonków, ich rodziny i przyjaciół do duchowego udziału
w eucharystycznym dziękczynieniu za pośrednictwem Radia eM i łącza internetowego.

Drodzy Bracia i Siostry!

Trwajmy w jedności na modlitwie. Módlmy się za siebie nawzajem. Prośmy dobrego Boga o ustanie trwającej pandemii, o zdrowie i o potrzebne łaski dla wszystkich, a szczególnie dla chorych i dla całego personelu medycznego. Wszystkim wiernym archidiecezji katowickiej z serca błogosławię i zapewniam o pamięci przy ołtarzu Pana!

† Wiktor Skworc

ARCYBISKUP METROPOLITA

KATOWICKI

Katowice, 13 maja 2020 r.

MODLITWA DO ŚWIĘTEGO JÓZEFA ROBOTNIKA

Papieża Pawła VI

Święty Józefie, patronie Kościoła, Ty, który u boku Słowa Wcielonego trudziłeś się każdego dnia, aby zapracować na chleb; Ty, który zaznałeś niepokoju o jutro, goryczy ubóstwa, tymczasowości pracy; Ty, który promieniujesz dzisiaj,
w dniu Twego święta liturgicznego, przykładem Twej postaci skromnej przed ludźmi, ale wielkiej przed Bogiem; spójrz na ogromną rodzinę, która została Ci powierzona. Błogosław Kościołowi, przynaglając go coraz bardziej do podążania drogą ewangelicznej wierności, wspomagaj robotników w ich twardym bycie codziennym, broniąc ich od zniechęcenia, od buntu destruktywnego, jak również od pokus hedonizmu, módl się za ubogimi, którzy kontynuują ubóstwo Chrystusa na ziemi, wzbudzaj dla nich ciągłą hojność w ich braciach bogatych, strzeż pokoju na świecie, tego pokoju, który jedynie może gwarantować rozwój narodów,
w pełnym urzeczywistnieniu ludzkich nadziei dla dobra ludzkości, dla misji Kościoła, dla chwały Trójcy Przenajświętszej. Amen.

ZARZĄDZENIE ARCYBISKUPA KATOWICKIEGO

ODNOŚNIE DO SPRAWOWANIA POSŁUGI DUSZPASTERSKIEJ I LITURGICZNEJ

w związku z częściową zmianą regulacji prawnych
dotyczących uczestnictwa wiernych w kulcie religijnym

Obowiązują nadal poprzednio wydane akty prawne Metropolity Katowickiego związane z ogłoszeniem stanu epidemicznego i odnośnie do sprawowania posługi duszpasterskiej – vide Zarządzenie z dnia 25 marca br. nr VAI-22/20 – z wyjątkiem poniższego, które wchodzi w życie od poniedziałku 20 kwietnia br.:

przywracamy w kościołach i kaplicach parafii archidiecezji katowickiej celebrowanie w niedziele i dni powszednie Mszy św. według stałego harmonogramu. Zaleca się, aby uczestniczyły w nich przede wszystkim osoby związane z przyjętą intencją Mszy św., z zachowaniem zasady wskazanej przez władzę państwową – 1 osoba na 15 m²;

w związku z tym, należy zachować wszystkie zasady dotyczące bezpieczeństwa, stosownego dystansu osób, zasłaniania ust i nosa (z wyjątkiem celebransa) oraz dezynfekcji powierzchni przestrzeni kościoła. Troska o przestrzeganie wymienionych norm sanitarnych spoczywa na proboszczu / administratorze parafii.

Przypominam, że dyspensa od obowiązku uczestnictwa w niedzielnej Mszy św. jest prolongowana i obowiązuje aż do odwołania. Zachęcamy więc wiernych do korzystania
z telewizyjnych, radiowych i internetowych transmisji Mszy św. i nabożeństw, w tym
do codziennej modlitwy różańcowej o godz. 20.30.

Prośmy wspólnie o ustanie pandemii. Rozmodlona rodzina – razem uczestnicząca
w transmitowanej Mszy św. lub nabożeństwie – staje domowym Kościołem, podstawowym ogniwem w rodzinie Kościoła.

Zarządzenie to należy umieścić w gablotkach oraz na stronie internetowej parafii (startowej/powitalnej).

† Wiktor Skworc

Arcybiskup Metropolita

Katowicki

Katowice, 17 kwietnia 2020 r.

VA I – 26/20

Zaproszenie na Święto Caritas Archidiecezji Katowickiej w Niedzielę Miłosierdzia Bożego

W niedzielę Miłosierdzia Bożego Ksiądz Arcybiskup Wiktor Skworc będzie przewodniczył Mszy św. w Katedrze Chrystusa Króla w Katowicach o godz. 12.00. W liturgii można uczestniczyć dzięki transmisji Radia eM oraz internetowej na kanale Youtubowym parafii katedralnej. Do wspólnej modlitwy zapraszam wszystkie Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas, pracowników Caritas i naszych wolontariuszy oraz wszystkich, którym szczególnie leży na sercu misja charytatywna Kościoła.

Caritas Archidiecezji Katowickiej od 30-lat koordynuje działalność charytatywną na terenie diecezji, która przede wszystkim jest realizowana w naszych parafiach. Do centrali w Katowicach zgłaszają się po pomoc potrzebujący z całej diecezji. Współpracujemy w tym wymiarze pomocy z parafiami, którym bardzo dziękujemy za każdą akcję. Wspomagamy także parafie najbardziej potrzebujące, które same nie są w stanie udźwignąć niektórych zadań charytatywnych. Dzięki temu pełnimy rolę pośrednika w pomocy charytatywnej. Poprzez Caritas następuje wymiana pomocy materialnej i finansowej pomiędzy tymi, którzy mogą podzielić się tym co mają, z tymi którzy w danej chwili tej pomocy najbardziej potrzebują. W tych zadaniach współpracujemy z księżmi proboszczami rozeznając potrzeby osób zgłaszających się do Caritas. Nieocenioną rolę spełniają tu Parafialne Zespoły Caritas, Szkolne Koła Caritas i wolontariusze współpracujący z Caritas. Tak realizuje się nasze chrześcijaństwo, ponieważ cokolwiek czynimy dla naszych braci najmniejszych, czynimy dla samego Jezusa Chrystusa. Jako Caritas naśladujemy ks. Jana Machę, który pomagał rodzinom w trudnej sytuacji materialnej w czasie II Wojny Światowej. Dzisiejsza sytuacja jest podobna, choć zagrożenie jest inne. Jako Caritas podejmujemy jak największy wysiłek, aby pomagać skutecznie wszystkim potrzebującym. W tygodniu miłosierdzia uruchomimy platformę internetową www.dobrodaj.pl, której zadaniem będzie łączenie wolontariuszy z potrzebującymi. Chcemy poprzez tę aplikację wesprzeć naszych seniorów dostarczając do ich domów kilka tysięcy maseczek we współpracy ze Śląską Chorągwią Związku Harcerstwa Polskiego. Wystarczy zalogować się na platformie lub wysłać sms o treści „pomoc” na numer 533 144 898. Patronem medialnym akcji są: Gość Niedzielny i Radio eM.

Dziękując już dzisiaj za wspólną modlitwę i spotkanie przy stole Eucharystycznym w Święto Caritas polecamy się waszej dobroci serca prosząc o wsparcie naszych działań przekazując ofiarę na konto Caritas Archidiecezji Katowickiej nr 96 1050 1214 1000 0090 3169 8062 z dopiskiem „Pomagam Caritas”. Nasza diecezjalna Caritas pomaga najbardziej potrzebującym, dlatego mamy odwagę prosić o wsparcie na rzecz działalności statutowej. Jesteśmy po to, by krzewić miłosierdzie Boże i realizować je w poprzez czynną miłość. Idziemy w tej prośbie za św. Pawłem Apostołem, który zwracał się do chrześcijan dobrej woli o pomoc na rzecz biedniejszych gmin chrześcijańskich. Uboga wdowa dając niewiele dała bardzo dużo. Liczy się każdy gest, za który będziemy ogromnie wdzięczni w imieniu tych, dla których Caritas istnieje i działa. Caritas pomaga, pomóż Caritas.

Szczęść Boże

Katowice, 15.04.2020 r.

Łukasz Stawarz

Dyrektor Caritas

Archidiecezji Katowickiej

SCHOLA JÓZEFOWIEC

01 Króla wznoszą się Ramiona

02 W naszych ciemnościach

03 Drabina do Nieba

04 Duszo Chrystusowa

05 Stabat Mater

06 Adoramus te Christe

07 Już Cię żegnam

08 Dobranoc Głowo Święta

JEZUS ŻYJE I CHCE, ABYŚ ŻYŁ

Nota Komisji Nauki Wiary Konferencji Episkopatu Polski

w związku z pandemią koronawirusa

Wyznanie wiary w Boga i Jego Opatrzność nad światem ma wielkie znaczenie dla ludzkiego życia. Przypomina, że dla Boga nie ma nic niemożliwego, że jest On Władcą wszechświata i Panem ludzkiego losu. Bóg nie pozostawia dzieła stworzenia samemu sobie, ale troszczy się o dobro duchowe każdego człowieka. Wiara w Opatrzność Bożą może być jednak wystawiona na próbę w obliczu zła i cierpienia, zwłaszcza o wymiarze tak globalnym, jak pandemia spowodowana przez koronawirusa SARS-CoV-2.

Oblicza lęku

„Na naszych placach, ulicach i miastach zebrały się gęste ciemności – mówił papież Franciszek w swojej przejmującej homilii na pustym Placu Świętego Piotra – ogarnęły nasze życie, wypełniając wszystko ogłuszającą ciszą i posępną pustką, która paraliżuje wszystko na swej drodze. Czuje się je w powietrzu, dostrzega w gestach, mówią o tym spojrzenia. Przestraszyliśmy się i zagubiliśmy” (27.03.2020 r.).

W czasie pandemii ludzie doświadczają lęku, który przybiera różne kształty. Najczęściej jest to lęk przed śmiercią, będący przyczyną wielu innych ludzkich obaw. Z tego podstawowego lęku wyrastają inne: lęk przed zarażeniem, chorobą, odejściem bliskich osób, bezrobociem, bankructwem, blokadą szans rozwoju, długotrwałą izolacją. Nie można też zapomnieć o dotkliwym lęku przed samotnością, utratą sensu życia, przed zwątpieniem w Bożą Opatrzność i związaną z tym wszystkim obawą o przyszłość świata.

Oprócz rozmaitych przejawów strachu, będącego spontaniczną reakcją ludzi na dostrzegane niebezpieczeństwa, pojawia się także negatywne zjawisko sztucznego wywoływania lęku generowane przez współczesnych proroków pesymizmu, apokaliptycznego końca świata i rzekomej „godziny działania karzącego Boga”. Głównym błędem owych samozwańczych proroków jest nieprawomocne i zarazem sugestywne wypowiadanie się w imieniu Boga, promowanie prostych i naiwnych „recept” na zmianę sytuacji, błędne pojmowanie Opatrzności Bożej jako mechanicznej i natychmiastowej interwencji Bożej na zawołanie człowieka. Rodzi się tu niebezpieczeństwo manipulowania Bogiem, wystawiania Go na próbę, a w konsekwencji niedopuszczalnego rozliczania Boga. Człowiek nie może stać się zuchwałym sędzią oskarżającym Boga. Na tej złudnej drodze nigdy nie znajdzie satysfakcjonującej odpowiedzi na pytanie o sens cierpienia.

Kościół jako „sakrament nadziei”

W sytuacji narastającego lęku, którego liczne formy dotyczą realnych i konkretnych zagrożeń, pojawia się również niebezpieczeństwo rozpaczy. Jest ona szczególnie destrukcyjna. Rozpacz – w odróżnieniu od innych form lęku – nie jest spontaniczną reakcją człowieka na jakieś konkretnie rozpoznane zagrożenie, lecz subiektywnym stanem poczucia beznadziejności, całkowicie paraliżującym osobę ludzką. Rozpacz jest wyrazem skrajnego braku wiary w możliwość pokonania niebezpieczeństwa, całkowitego zwątpienia w możliwość pozytywnej zmiany.

W obecnym czasie pandemii, naznaczonym ludzką skłonnością do rozpaczy, Kościół na nowo odkrywa swoją misję, którą jest głoszenie Chrystusa jako źródła nadziei, pociechy i umocnienia. Będąc sakramentem nadziei w świecie dotkniętym cierpieniem i zwątpieniem, Kościół rozpoznaje swoją odpowiedzialność za stan nadziei w ludzkich sercach i za wiarę w przezwyciężenie groźby destrukcyjnej rozpaczy. Wspólnota Kościoła jest wezwana, aby szczególnie w sytuacji zagrożenia okazywać swoje macierzyńskie i miłosierne oblicze, zatroskane o umocnienie nadziei w sercach ludzi zmagających się ze światową pandemią.

Najpełniejszą odpowiedzią na pytanie o sens zła i cierpienia jest Ewangelia, Dobra Nowina o Bogu, który objawił się w Jezusie Chrystusie jako Pan życia i śmierci, Zwycięzca piekła i szatana, Odkupiciel człowieka i wszelkiego stworzenia. On zwyciężył zło i daje nam udział w tym zwycięstwie. „On jest naszą nadzieją, jest najpiękniejszą młodością tego świata. Wszystko, czego dotknie, staje się młode, staje się nowe, napełnia się życiem. […] On żyje i chce, abyś żył” (Franciszek, Christus vivit, nr 1).

Katechizm Kościoła Katolickiego uczy, że dopuszczenie przez dobrego i wszechmocnego Boga zła fizycznego i moralnego jest tajemnicą, na którą światło rzuca Chrystus. Podkreśla też, iż – choć zło nie staje się dobrem – Bóg ze zła może wyprowadzić dobro: „Z największego zła moralnego, jakie kiedykolwiek mogło być popełnione, z odrzucenia i zabicia Syna Bożego, spowodowanego przez grzechy wszystkich ludzi, Bóg, w nadmiarze swej łaski, wyprowadził największe dobro: uwielbienie Chrystusa i nasze Odkupienie” (KKK 312).

Bezdroża pseudoreligijnych propozycji

W obliczu realnego niebezpieczeństwa płynącego z faktu pandemii rodzą się ze strony pseudoreligijnych interpretatorów szkodliwe postulaty. Niezgodne z biblijnym obrazem Boga jest ukazywanie Go jako niemiłosiernego sędziego, bezdusznego kontrolera ludzkich działań, mściwego tyrana lub przeciwnie – obojętnego władcy świata, zdystansowanego obserwatora ludzkiego teatru dziejów. Niebezpieczne jest obsesyjne szukanie kozła ofiarnego jednoznacznie odpowiedzialnego za pandemię, a także praktyka potępiania, stygmatyzowania, obwiniania całych grup ludzkich za zło pandemii.

Szkodliwe jest propagowanie fałszywej historiozofii, powoływanie się na prywatne pseudoobjawienia i sny, nonszalancka, wyrwana z kontekstu egzegeza biblijna, ignorowanie, marginalizowanie lub nawet otwarte kwestionowanie współczesnego nauczania Kościoła. Ze słuszną krytyką spotyka się nierozróżnianie porządku natury i łaski, wymiaru duchowego i materialnego, prowadzące do lekceważenia zasad bezpieczeństwa podczas liturgii.

Niedopuszczalne jest magiczne traktowanie sakramentów i sakramentaliów, promowanie wizji Kościoła jako bezpiecznej arki, przeznaczonej wyłącznie dla świętych i sprawiedliwych. Pojawia się niekiedy ukryta pochwała indywidualizmu i egoizmu, wyrażająca się w poszukiwaniu ratunku wyłącznie dla siebie i swoich bliskich czy współwyznawców, którzy dzięki realizacji proponowanych akcji zostaną zachowani od nieszczęścia.

Dojrzała religijność wyraża się zarówno w odrzuceniu kwietyzmu, postawy polegającej na braku jakichkolwiek działań w oczekiwaniu na pomoc Bożej łaski, jak i pelagianizmu, polegającego na przekonaniu, że człowiek sam z siebie jest w stanie osiągnąć zbawienie i rozwiązać wszystkie problemy. Należy natomiast dowartościować postawę synergii, czyli współpracy człowieka z Bogiem, połączenia ludzkich działań z otwarciem na dar Bożej łaski, rzetelnej wiedzy z głęboką wiarą, codziennej aktywności z gorącą modlitwą.

Czas próby i wyboru

Odrzucając pesymistyczne i fatalistyczne rozumienie historii, Kościół ukazuje Chrystusa jako sens dziejów świata, a Boga jako naszą absolutną przyszłość. Na początku nowego tysiąclecia św. Jan Paweł II wyraził życzenie, aby Kościół stawał się domem i szkołą komunii. „Duchowość komunii – pisał w Novo millennio ineunte to przede wszystkim spojrzenie utkwione w tajemnicy Trójcy Świętej, która zamieszkuje w nas i której blask należy dostrzegać także w obliczach sióstr i braci żyjących wokół nas. Duchowość komunii to także zdolność odczuwania więzi z bratem w wierze dzięki głębokiej jedności mistycznego Ciała, a zatem postrzegania go jako «kogoś bliskiego», co pozwala dzielić jego radości i cierpienia, odgadywać jego pragnienia i zaspokajać jego potrzeby, ofiarować mu prawdziwą i głęboką przyjaźń” (nr 43).

Pandemia ogarniająca wszystkie kraje świata odsłania naszą kruchość egzystencjalną i złudne poczucie samowystarczalności. Jednocześnie mobilizuje do odkrycia braterstwa i przynależności do jednej rodziny ludzkiej. Możemy ją odczytać jako globalny „znak czasu” będący wezwaniem do jedności, współpracy, solidarności i odpowiedzialności ludzi wierzących i niewierzących, chrześcijan i wyznawców innych religii. Szczególna wdzięczność należy się pracownikom służby zdrowia: lekarzom, pielęgniarkom, diagnostom, wolontariuszom za ich ofiarną, wręcz bohaterską służbę dla ratowania życia i zdrowia ludzkiego.

Konieczne dla walki z epidemią ograniczenia swobody przemieszczania się i gromadzenia są szczególnie bolesne dla wiernych, pozbawionych bezpośredniego dostępu do Eucharystii i sakramentów Kościoła. Możemy jednak łączyć się duchowo z Chrystusem Eucharystycznym za pośrednictwem transmisji telewizyjnych, radiowych oraz internetowych. Możemy ten trudny czas wykorzystać do odnowienia praktyki modlitwy domowej i rodzinnej, do konkretnych uczynków miłosierdzia, zwłaszcza wobec osób starszych i samotnych, szczególnie zagrożonych epidemią. Codzienna modlitwa różańcowa może stać się dla nas szkołą głębokiej wiary połączonej z ofiarną służbą bliźniemu na wzór Maryi, Wspomożycielki Wiernych.

Warto postrzegać okres trwania pandemii jako czas próby i wyboru, zgodnie ze słowami papieża Franciszka: „Nie jest to czas Bożego sądu, ale naszego osądzenia: czas wyboru tego, co się liczy, a co przemija, oddzielenia tego, co konieczne od tego, co nim nie jest. Jest to czas przestawienia kursu życia ku Tobie, Panie, i ku innym” (27.03.2020 r.).

Abp Stanisław Budzik

Metropolita Lubelski

Przewodniczący

Komisji Nauki Wiary KEP

Lublin, 31 marca 2020 r.

O UZYSKANIU PRZEBACZENIA GRZECHÓW CIĘZKICH W SYTUACJI NADZWYCZAJNEJ POZA SPOWIEDZIĄ W WYJAŚNIENIU KS. DR. HAB. JACKA KEMPY, WtlUŚ

Kodeks Prawa Kanonicznego w kan. 960 przedstawia naukę Kościoła o konieczności spowiedzi: „Indywidualna i integralna spowiedź oraz rozgrzeszenie stanowią jedyny zwyczajny sposób, przez który wierny, świadomy grzechu ciężkiego, dostępuje pojednania z Bogiem i Kościołem. Jedynie niemożliwość fizyczna lub moralna zwalnia od takiej spowiedzi. W takim wypadku pojednanie może się dokonać również innymi sposobami”.

Kościół wskazuje taki sposób uzyskania przebaczenia grzechów ciężkich w wyjątkowej sytuacji niemożności wyspowiadania się. Jest nim wzbudzenie żalu doskonałego za grzechy oraz szczere pragnienie (postanowienie) wyspowiadania się.

Katechizm Kościoła Katolickiego (nr 1452) opisując doskonały żal za grzechy stwierdza: „Gdy żal wypływa z miłości do Boga miłowanego nade wszystko, jest nazywany «żalem doskonałym» lub «żalem z miłości». Taki żal odpuszcza grzechy powszednie. Przynosi on także przebaczenie grzechów śmiertelnych, jeśli zawiera mocne postanowienie przystąpienia do spowiedzi sakramentalnej, gdy tylko będzie to możliwe”. Nauka ta opiera się na orzeczeniu Soboru Trydenckiego, który w nauce o sakramencie pokuty uczy o skrusze, czyli o żalu doskonałym: „…chociaż zdarza się, iż skrucha ta jest niekiedy dzięki miłości doskonała i pojednuje z Bogiem zanim jeszcze sakrament zostanie przyjęty, niemniej jednak pojednania tego nie należy przypisywać samej skrusze bez zawartego w niej pragnienia sakramentu” (rozdz. 4).

Nauka ta należy do Tradycji Kościoła. Nie umniejsza ona w żaden sposób wagi sakramentu pokuty. Wręcz przeciwnie, pokazuje jego wartość: do otrzymania przebaczenia wszystkich grzechów w takiej wyjątkowej sytuacji potrzebny jest nie tylko żal doskonały, ale też pragnienie spowiedzi. W przyszłości wyrazi się ono ostatecznie w czynie: w akcie spowiedzi, gdy miną nieusuwalne przeszkody.

Przy przypomnieniu tej ostatniej zasady, kierującej uwagę ku przyszłej spowiedzi, należy pamiętać, że osoba żałująca za swoje grzechy i pragnąca spowiedzi już teraz otrzymuje przebaczenie – „takie samo” (nie ma innego) jak w spowiedzi,
czyli otrzymuje łaskę uświęcającą. Może zatem przyjmować Komunię świętą (w sposób sakramentalny lub duchowy).

Co do zachowania zwykłych warunków spowiedzi wypada przypomnieć, że szczery i doskonały żal za grzechy zakłada realizację wszystkich pozostałych warunków: rachunku sumienia, postanowienia poprawy, zadośćuczynienia. Ponieważ ten ostatni nie wiąże się w tym przypadku z obligatoryjną pokutą nakładaną przez spowiednika, to można zakładać, że dobrowolna pokuta będzie owocna, ale jej kształt pozostaje w gestii osoby jednającej się z Bogiem.

*****************************************************

nr konta parafialnego:

PKO BP SA 94 1020 2313 0000 3502 0137 4578

*****************************************************

Nasz nowy kanał YouTube TV Parafia Józefowiec Katowice :

https://www.youtube.com/channel/UCZaL4ZxW4PiOTzUufHtfxZA

https://www.facebook.com/Parafia-Św-Józefa-Robotnika-w-Katowicach-Józefowcu

*****************************************************

Zachęcamy do wysłuchania rekolekcji

KS. Dr Krzysztofa Matuszewskiego

Niedziela 1.03.2020 Kazanie